Povodom obeležavanja državnog praznika Dana primirja na Starom groblju u Aleksincu, kod spomen kosturnice gde su sahranjeni umrli u Prvom svetskom ratu, održan je 11. novembra komemorativni skup. Službu je vršilo sveštenstvo hrama Svetog Nikole u Aleksincu, a cveće su položili delegacija Opštine Aleksinac, koju je predvodila zamenica predsednika opštine Marijana Radivojević, i predstavnici udruženja koja neguju sećanja na oslobodilačke ratove. Skup je organizovao Odbor za negovanje tradicije i obeležavanje značajnih istorijskih datuma opštine Aleksinac.
Obraćajući se prisutnima profesor istorije i član Odbora Zoran Stevanović je izneo neke detalje vezane za ovaj datum.
‒ Ove godine obeležava se 104 godine od potpisivanja primirja u tada zvanom Velikom ratu, koji je kasnije, pošto je izbio jedan veći od njega, nazvan Prvi svetski rat. Tačno u 11 časova, 11. novembra 1918. godine u jednom vagonu kraj Pariza, pred maršalom Fošom, nemački predstavnici potpisali su primirje. Ovaj događaj se s pravom naziva primirjem ‒ kaže profesor uz napomenu da on nikada nije prerastao u trajan mir.
On dodaje da dvadeset godina kasnije počinje veliki, veći, Drugi svetski rat, što znači da to primirje nije bilo zasnovano na nekim realnim osnovama. Strahote Prvog rata u ljudskim životima su velike, ne samo od ratnih dejstava.
‒ Najmanje 10 miliona ljudi je poginulo. Veliki broj civila je umro od raznih patnji. Ogroman broj ranjenih. Još je veća nesreća što se tokom rata, 1918. godine pojavila jedna opaka bolest koja se pogrešno naziva, španska groznica odnosno španski grip. Nju su, najverovatnije, po svim naučnim istraživanjima, doneli američki vojnici koji su došli na zapadno ratište ‒ iznosi činjenice ovaj aleksinački profesor.
Katastrofa nije zaobišla ni Srbiju i područje naše opštine, gde je bilo ogromno stradanje.
‒ Milion i dvesta pedeset hiljada žrtava je zvanično upisano iz ovog perioda, što znači da je nestalo dvadeset i šest posto srpskog stanovništva. Najveća je nesreća u tome što je to bio orgoman broj mladih ljudi, koji nisu za sobom ostavili potomstvo, nisu formirali svoje porodice, čime je znatno narušena demografska slika Srbije u narednom periodu. Ovaj naš kraj, Aleksinac i okolina, tada u dva posebna sreza, moravski i aleksinački su takođe podneli ogromne žrtve – naglašava Stevanović.
On iznosi podatak objavljen u drugom izdanju knjige ,,Aleksinac i okolina u Velikom ratu” gde se nalazi četiri hiljade imena onih koji su stradali u periodu od 1912. do 1918. godine, znači u Balkanskim i Prvom svetskom ratu.