Opelom i polaganjem venaca na spomen obeležja danas su obeležena dva najznačajnija datuma u istoriji Aleksinca – dan oslobođenja u Prvom svetskom ratu, 15. oktobar, i Dan oslobođenja u Drugom svetskom ratu, 12. oktobar. Zbog blizine ova dva jubileja, doneta je odluka da se oni proslavljaju istog dana, 12. oktobra.
Ceremonija obeležavanja započela je opelom palim ratnicima u ratovima 1912 – 1918. godine i polaganjem cveća na spomenik u porti crkve Svetog Nikole. Svečanost je nastavljena odavanjem pošte palim borcima Narodno-oslobodilačke borbe i polaganjem cveća kod spomen-kosturnice ispred Osnovne škole „Ljupče Nikolić“.
Istorijske knjige beleže da je u Prvom svetskom ratu saveznička vojska, koja se posle proboja Solunskog fronta vratila u Srbiju, najpre oslobodila Niš 12. oktobra, da bi deo snaga već 14. oktobra preko Supovca i Prugovca krenuo ka današnjoj teritoriji opštine Aleksinac. Po zapisima Vrhovne komande, 15. oktobra u 9 časova prethodnica Konjičke divizije ušla je u Aleksinac.
Tada se desio i poznati događaj u istoriji našeg grada – nemački vojnici, koji su odbijali napade, minirali su i digli u vazduh most na Moravici, ali su ih tri saveznička konjanika, među kojima je bio i Aleksinčanin Ilija Marković Penjurlija, uhvatila i ubila.
Borbe za oslobođenje Aleksinca nastavljene su i narednih dana na visovima i brdima u okolini, odakle je delovala nemačka artiljerija, pa su u pomoć morali da pristignu i Treći konjički puk, Moravska divizija i pešadija iz Niša. Već 1. novebra čitava Srbija južno od Save i Dunava bila je slobodna.
S druge strane, na izmaku Drugog svetskog rata Aleksinac je bio izuzetno jako uporište nemačkih fašističkih snaga kako bi bila prekinuta svaka vrsta komunikacije između Niša i Beograda zbog povlačenja velikog broja ranjenih Nemaca stacioniranih u Nišu, kao i zbog izvlačenja i povlačenja njihovih trupa iz Grčke.
Istovremeno, ovaj teren pritiskale su jedinice Crvene armije i 45. divizije NOB-a kako bi izvršili dodatni pritisak na rastrojene nemačke trupe, te preprečili i onesposobili prugu od Niša ka Paraćinu i severu. Početkom oktobra velike borbe vođene su u okolini Rutevca, u kojima su jedinice Crvene armije bile uspešnije i nadmoćnije, pa je neprijatelj bio primoran na povlačenje. Na današnji dan, 13. oktobra, velike kolone Nemaca povlačile su se iz pravca Rutevca i Kraljeva ka Nišu. U jutarnjim satima počele su da padaju i prve granate na obodu Aleksinca, a već oko 14 sati prvi saveznički, ruski i srpski, vojnici ušli su u grad. Borbe su trajale čitavog dana, a Nemci koji su bežali, za sobom su rušili mostove na Moravici i Južnoj Moravi.
Nepoznati hroničar zapisao je da je na trgu u Aleksincu, ispred kafane „Zeleni venac“, spaljena nemačka arhiva, da su dokumenti iz suda pobacani, a da je u gimnaziji gorela oprema koju Nemci nisu mogli da ponesu sa sobom. Meštani su iz garnizona nosili zalihe hrane, a uveče je u grad stigao i sreski narodno-oslobodilački odbor, koji je već bio formiran u Lipovcu. U narednim danima u Aleksincu je bila uspostavljena i nova narodna vlast.
Aleksinac je u oba svetska rata pretrpeo velike materijalne i gubitke u ljudstvu, od kojih se opština oporavljala narednih desetak godina.