Crkva Svete Trojice u ataru sela Glogovica ovih dana je došla u centar pažnje lokalne javnosti zbog donacije dobijene od strane Ruskog doma u Beogradu i Regionalnog predstavništva Ruske humanitarne misije na Balkanu u vidu dizel generatora snage 6 kV. Informacija je preuzeta sa zvaničnih internet stranica Opštine Aleksinac i Ruskog doma, što je i navedeno u tekstu.
Naš stalni čitalac i stručni konsultant za lokalne istorijske teme profesor Zoran Stevanović nam je ukazao na neke iznete netačnosti, a odnose se na godinu obnove crkve i na činjenicu da se ne radi o podizanju nove, već gradnji svetinje na već postojećim temeljima. Kao dokaz, Stevanović nam je poslao nekoliko istorijskih izvora.
Tako prota Avram Milovanović u svom izveštaju od 12. februara 1908. godine, šumatovačku crkvu Sv. Trojice navodi kao kapelu na svojoj parohiji, pišući:
,,Za kapelu šumatovačku, koja je u krugu opštine aleksinačke, koja je ozidana 188(5. – ZS). Stila je gotskog – u vidu lađe – bez zvonare zidana. Posvećena je Sošestviju Sv. Duha – Sv. Trojici. Podigli su je dobrovoljnim prilozima obližnja mesta, a najviše Aleksinac. Osvećena je 1888. god. septembra 4. od strane tadašnjeg Episkopa niškog a sadašnjeg Mitropolita G. Dimitrija.”
U pomenutom izveštaju prota napominje da „Zapisa nema nikakvih”, ali konstatuje da je crkva podignuta na starim zidinama, a da se ne zna o kakvim se zidinama radi. On navodi i imena inicijatora obnove svetinje.
„Za zidanje ove kapele, kao pokretač je neki pok. Petko Stojković iz Vakupa, kome je se – govorio je – „prikazivalo na snu, da tu ima crkva” i da mu je naređivano – takođe u snu – da tu crkvu obnovi. I pošto je najpre te zidine sa još dvojicom za koje mu je takođe u snu kazano i to: Pecom Uroševićem iz Vakupa i Petrom tričarskim iz Aleksinca – odkopao, onda je narod posle gomilama dolazio, priloge davao, a i prošnjom su mnoge priloge prikupili, govoreći da taj hram podižu za spomen izginulim na Šumatovcu koje je brdo – (i šanac) u neposrednoj blizini, gde je bila i znamenita šumatovačka bitka 1876. god. u prvom srpsko-turskom ratu. i zato je narod rado davao priloge.” − zapisao je prota Avram Milovanović i dodao da je ova crkva podignuta za mesec dana.
U izveštaju prote Brane Korunovića pisanog 31. decembra 1936. godine navodi se da postoji crkva ispod Šumatovca od tvrdog materijala podignuta kao spomenik izginulima u ratovima 1876-78. god.
U Letopisu crkve aleksinačke prota Brana Korunović je o crkvi Sv. Trojice još zapisao: „Uz crkvu sv Nikole u Aleksincu u svoje vreme podignuta je 1885.g. od tvrdog materijala crkva sv Trojice. To je spomenik – crkva – podignuta u spomen izginulih Srba i Rusa u zajedničkoj borbi protiv Turaka 1876/7. ispod visa „Šumatovačkog” udaljena od Aleksinca 3 do 4 kilometra”.
U Letopisu se još mogu naći podaci da je rađena bez plana, postavljena je na samom potoku i vlaga je ništi. Imala je neko imanje i to je oduzeto u svoje vreme. U ovom dokumentu se navodi i da je ovoj crkvi poklonio, darivao, pokojni Neša Kačamaković iz Aleksinca – dve njive u „Moravištu”, u Aleksincu, veličine jednog hektara u vrednosti 15000 dinara.
Profesor Zoran Stevanović, koji važi trenutno za najboljeg poznavaoca ovdašnje lokalne istorije, u izjavi za naš medij kaže da u ovoj crkvi nije bilo nikakvog sahranjivanja, ali zbog postojanja samog potoka to je bilo pogodno mesto za skupljanje ranjenika sa Šumatovca i organizovanje njihovog transportovanja do bolnice u Aleksincu. Po njemu, imajući u vidu nađene temelje i izgled celokupne prirode oko objekta nesumnjivo nagoveštava da je u srednjem veku tu bio jedan od manastira sa kojima je aleksinačka okolina bila bogata. Stevanović još i napominje da postoje podaci, a i fotografije, koji svedoče da je između dva svetska rata crkva u Glogovici bila omiljeno izletište Aleksinčana.
