Trećeg dana po Božiću, 9. januara, slavi se sveti prvomučenik i arhiđakon Stefan. Ovo je jedna od većih slava u našem narodu i prva krsna slava u godini. Sveti Stefan je bio Jevrejin i rođak apostola Pavla. Prvi je od sedam đakona koje su sveti apostoli rukopoložili i postavili na službu oko pomaganja sirotinje u Jerusalimu, zato je i prozvan arhiđakonom.Sveti Stefan je prvi hrišćanin koji je stradao za Gospoda i zato se naziva prvomučenik.
Kod Srba postoji veliki broj narodnih običaja u vezi sa ovim danom. Najrašireniji običaj je da se na Stevanjdan iznosi, prvo pažljivo pometena i skupljena, božićna slama iz kuće koja se zbog verovanja u njenu plodotvornu moć stavlja u štalu, privredne objekte, vinograd ili među pčele, svuda gde želimo da podstaknemo rod ili napredak.
U Vojvodini je tradicija da slamu iznose žene, tiho, da se ne bi čulo kako odlazi Božić. One metlu kojom je božićna slama pometena, ne koriste tokom godine, već čuvaju radi zdravlja. U Šumadijskim selima običaj je da domaćin sa sekirom ode u voćnjak u nameri da poseče nerodna stabla. Kada on zamahne da poseče stablo neko ko je sa njim ima zadatak da ga odvrati od seče govoreći mu da ipak ne seče stablo, jer će ove godine da rodi, pa stavi malo božićne slame u raklje drveta. I tako idu od voćke do voćke dok ne zakite slamom, radi pospešivanja plodnosti, sva stabla koja su prethodne godine omanula u rodu. Verovalo se i da božićna slama štiti voćnjake od grada.
Slavski kolač za Stevanjdan mesi se dan pre slave i ukrašava se figuricama ptica, žita, grožđa, burencima, knjigom itd. Iznosi se na sto sa suvim voćem, orasima, medom, jabukama i narandžama, a zatim se posvećuje i seče ili lomi, već spram lokalnih običaja.
Za ovu slavu u šali kažu da je slave škrtice, jer teško da gosti nakon božićne trpeze mogu mnogo da pojedu i popiju. Najvažnije je, kao i za svaku slavu, da domaćin na trpezu iznese slavski kolač, da na stolu pored ikone sveca gori sveća i da budu prisutni najbliži, jer samo u krugu porodice i prijatelja slava ima smisla.