Nakon što je preneo radosnu vest iz Carigrada, da je sultan odlučio da preda ključeve utvrđenih gradova, dve nedelje kasnije čuveni tatarin ponovo se obreo u prestonici Otomanskog carstva. Kao član srpske delegacije, zajedno sa knezom Mihailom, tokom boravka u Carigradu Rista Prendić posetio je Veliku Portu, velikog vezira Ali-pašu, tadašnjeg ministra inostranih poslova i carigradskog patrijarha, a više puta i samog sultana Abdul-Azisa. Prilikom jedne posete sultan je odlikovao članove srpske delegacije, pa je tako i tatar-Rista primio orden Medžidije.
Pre povratka iz Carigrada, sultan Abdul-Azis predao je knezu Mihailu ferman kojim mu poverava tvrđave u Srbiji, a ubrzo nakon toga 1867. godine na Kalemegdanu je izvršena svečana predaja ključeva. Na svečanoj gozbi koju je na dvoru priredio knez Mihailo povodom preuzimanja ključeva, pored članova porodice Obrenović, Ministarskog i Državnog saveta i ostalih važnih ličnosti, svečanosti su prisustvovali tatarin Rista i njegova supruga Maca.
Nakon završetka ručka i razilaženja gostiju, neki istorijski podaci beleže da je knez Mihailo tatar-Risti darivao sto dukata, kao izraz zahvalnosti za „blagoizvestije“.
Bio je to radosan trenutak u srpskoj istoriji, ceo Beograd je slavio, narod prispeo iz svih krajeva Srbije je klicao i slavio kneza Mihaila i predsednika Vlade Iliju Garašanina. I sam knez zaigrao je kolo sa razdraganim građanima u jednoj beogradskojh ulici.
Uveče je knez priredio bal u zgradi Beogradske opštine. Kako je zabeleženo, kolo lepa Maca na balu je povela tatar-Ristina žena Magdalena – Maca Prendić, a društvo joj je pravio sam knez Mihailo. Neki autori smatraju da je ovo kolo nazvano baš po Ristinoj supruzi, koja je bila izvrsna u kolu. Knez Mihailo bio je čest Magdalenin gost u njenoj velikoj i luksuznoj kući u Aleksincu, u čijim je cvetnim i prostranim vrtovima knez uživao i posmatrao šetnju divnih paunova, čije se perje presijavalo.
Naredne, 1868. godine knez Mihailo ubijen je u Košutnjaku. Čuvši vest o atentatu kažu da je tatarin Rista zavapio:
– O, majke, majke, duša me boli, srce mi se od žal’ kida, što dobrog si i čestitog knjaza ja prežive, na moju si grdnu nesreću. Sve mi od knjaževu pogibiju, od onaj si prokleti crni čas potamne u ovaj si moj pust i proklet život. Ali, što su rekli Turci: K’smet, k’smet (sudbina) i pusto, nema si kud.
Nakon smrti kneza Mihaila, tatarin Rista nastavio je da služi Obrenoviće, odnosno Mihailovog naslednika kneza, a potom i kralja, Milana Obrenovića.
Objavljen medijski sadražaj je deo projekta „Prošlost za pamćenje-biznis za sadašnjost“, koji je sufinansiran putem konkursa od strane Opštine Aleksinac. Sadržaji izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.