Aleksinac je sredina u kojoj su rođene ili stasale značajne ličnosti za razvoj celokupne države Srbije. Dugo godina, iz različitih razloga, ovi umni, vredni i zaslužni ljudi bili su zaboravljeni. U poslednjih nekoliko godina kao da se taj trend menja, pa likovi nekolicine njih naći će se na muralima koji će biti oslikani na istaknutim gradskim zidovima, a ove godine Centar za kulturu i umetnost priprema kalendar za 2021. godinu na kome će se naći 12 znamenitih aleksinčana.
Među njima biće i Prota Stevan M. Dimitrijević, rođen 22. januara 1866. godine u Aleksincu, a preminuo 24. novembra 1953. godine u Beogradu. On je ostavio neizbrisiv trag u duhovnom i društvenom životu. Bio je profesor i jedan od rektora čuvene Bogoslovsko-učiteljske škole u Prizrenu i to u dva navrata, od 1899. do 1903. i od 1911. do 1920. godine. Jedan je od osnivača i prvi dekan Pravoslavno-bogoslovskog fakulteta u Beogradu, formiranog dvadesetih godina prošlog veka, gde Prota postaje prvi profesor Istorije Srpske pravoslavne crkve. O obimu njegovog prosvetnog delovanja ukazuje činjenica da je bio profesor petorici srpskih patrijarha i dvojici svetitelja. Svetovne i duhovne mudrosti od njega su saznavali poglavari Srpske pravoslavne crkve – patrijarsi Varnava, Gavrilo, German i Pavle, a nedavno upokojenom patrijarhu Irineju bio je predsednik ispitne komisije na maturi u Prizrenskoj bogosloviji. Učio je dvojicu svetitelja – Nikolaja Velimirovića i Jovana Šangajskog.
Prota Dimitrijević nikada nije zaboravio svoj rodni Aleksinac. Po mišljenju istoričara Zorana Stevanovića, Prota ne samo da je jedna od najznamenitijih ličnosti naše opštine, već i srpskog naroda. Po njemu, on spada u red najvećih lokal patriota pošto je uvek i u svakoj prilici dolazio ovde i pomagao je svoj rodni grad. Ovaj aleksinački profesor istorije kaže da je Prota Stevan Dimitrijević zadužio Aleksinac.
− Prvo, poklonio je njivu tadašnjoj Učiteljskoj školi na kojoj se danas nalazi tehnička škola koja s pravom nosi, to moramo da istaknemo, njegovo ime „Prota Stevan Dimitrijević“. Drugo, na starom aleksinačkom groblju prota Stevan je podigao hram , to je hram Svetog Arhanđela, koji je bio njegova krsna slava. Taj hram je ukrasio najlepšim freskama koje su zapravo kopije naših srednjevekovnih fresaka iz manastira, a radili su ih najpoznatiji ruski majstori između dva svetska rata. Isti oni koji su oslikavali kraljevu crkvu Svetog Đorđa na Oplencu. On je sa njima putovao u Visoke Dečane, putovao je u Gračanicu, svuda i manastir Banjska.Od tuda je preuzimao,pokazivao im je freske koje je želeo da oni oslikaju ovde u njegovoj crkvi − objašnjava Stevanović.
Crkva Svetih Arhangela, zadužbina Prote Stevana Dimitrijevića, se nalazi u centralnom delu starog groblja u Aleksincu, i sagrađena je 1931. godine, a osveštena je iste godine 22. novembra. Njegova želja je zapravo bila da se tu sahrani, što su vlasti i crkva ispunili. Stevanović posebno ukazuje na poštovanje koje je ukazano Proti na njegovoj sahrani.
−Bio je to veliki ispraćaj. Čak su i đaci učiteljske škole bili na njegovom pogrebu. Ne smemo zaboraviti da je to vreme samo nekih osam godina posle Drugog svetskog rata, kada su komunistički okovi bili izuzetno teški, kada su bili loši odnosi između države i crkve. Narod i vlast izuzetno znaju da cene dela i ulogu prote Stevana Dimitrijevića i zato su ga na dostojanstven način ispratili. Ja smatram da je on svakako jedan od najznačajnijih Aleksinčana koji se rodio u ovom gradu, živeo za njega i na kraju je u njemu i sahranjen − zaključuje profesor Zoran Stevanović, trenutno najbolji poznavalac istorije ovdašnje sredine.