Opština Aleksinac juče se još jednom našla u žiži interesovanja srpske javnosti, kada su u pitanju komunikacione veze značajne za celu državu, pa i šire. Put modernizacije državnog Telekoma u skladu sa aktuelnim globalnim trendom započeo je baš u našoj varoši, o čemu smo juče pisali. Ovo nije prvi put da je Aleksinac pionir razvoja Srbije kada je u pitanju poštanski saobraćaj. Zbog značaja Aleksinca u XIX veku, kada je bio važno pogranično mesto, sa poštom, karantinom i carinom, prva telegrafska linija u Srbiji za unutrašnji i međunarodni saobraćaj izgrađena je upravo između Beograda i Aleksinca 1855. godine. To je bila važna komunikaciona mreža između Evrope i istoka.
Pre pojave telegrafa, važnu ulogu u prenošenju pošte imali su srpski tatari (preteče današnjih poštara), a poslednji srpski tatarin bio je Rista Prendić, žitelj Aleksinca. Srpski diplomatski kuriri, tatari, učestvovali su u svim sudbonosnim događajima u Srbiji XIX veka. Rista Prendić, ne samo da je bio poslednji, već i najpoznatiji srpski tatarin. Pored službe u srpskom Ministarstvu inostranih poslova, on je skoro dve decenije bio i engleski diplomatski kurir, sa sedištem u Aleksincu, koji je tada bio jedna od najvažnijih tačaka na putu engleskih kurira od Londona prema Indiji. Poznata je Prendićeva uloga u događajima tokom predaje ključeva utvrđenih gradova knezu Mihailu Obrenoviću 1867. godine. (O životu i radu Riste Prendića, opširnije ćemo govoriti u napisima koji će narednih dana biti objavljeni na sajtu.)
Svi biografi pišu da Rista Prendić potiče negde „od Bitolja“. Istraživači su u razgovoru sa Kosarom, Ristinom unukom, saznali da je on rođen u Magarevu, selu koje se nalazi nekoliko kilometara zapadno od Bitolja, prema Prespanskom jezeru. Priča se da je njegov daleki rođak Prenda, ili Prendić, bio imućni trgovac i da je živeo u Bitolju pred početak Drugog svetskog rata. Postoje nesuglasice i oko godine rođenja. Mislilo se da je on rođen 1800. godine, dok neki autori navode 1803. godinu (o Prendićevom datumu rođenja govorićemo opširnije kada budemo pisali o njegovoj imovini u Aleksincu). Prendićeva unuka je od svog dede saznala da je u Jagodinu prispeo kao dete od deset godina. Pretpostavlja se da je posle oslobođenja Beogradskog pašaluka, početkom Prvog srpskog ustanka, u slobodnu Srbiju došla cela porodica Prendić i da je njegov otac ovde otvorio kakvu trgovinsku radnju ili mehanu pored Carigradskog druma.
Rista je učio školu u Jagodini, a u ovom gradu se kao mlad oženio Magdalenom – Macom, sestrom od tetke budućeg đenerala. Tako je Prendić ušao u porodični klan Belimarković – Babadudić, koji je na dvoru Obrenovića imao veliki uticaj. Moguće da je na ovakvu odluku uticalo imovinsko stanje porodice Prendić, ali i cincarsko poreklo porodice Belimarković, čiji je predak Asli – Marko u Srbiju došao tokom Drugog srpskog ustanka, te ga je Miloš Obrenović zapazio i uključio u širi krug svojih pristalica. U Srbiji kneza Miloša (1815-1839) niko nije mogao da se popne stepenicama časti i slave, a da to ne odobri sam knez. Kako kažu autori, svako je morao da počne sa jednostavnim poslovima, a na sledeću, višu stepenicu mogao je doći samo ako zadovolji zahtevnog kneza. Onaj ko je pretendovao na visoke položaje morao je biti stalno u Miloševoj blizini i kod svakog gesta je njega morao da ima na umu.
Sledeće: Rista Prendić – knjaževski tatarin
Objavljen medijski sadražaj je deo projekta „Prošlost za pamćenje- biznis za sadašnjost“, koji je sufinansiran putem konkursa od strane Opštine Aleksinac. Sadržaji izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.