Nekoliko objava na društvenim mrežama krajem prošle sedmice obavestile sugrađane opštine Aleksinac da je na Zadušnice, pred veliki hrišćanski praznik Duhovi–odnosno Trojicu, preminuo njihov prijatelj Panajotis Bafiljas iz Lavrija. To prijateljstvo, moglo bi se reći bratstvo prema građanima opštine Aleksinac, ovaj Grk je dokazao za vreme NATO bombardovanja, kao i svojim humanitarnim radom u godinama nakon ove agresije. U knjizi „Putem milosti”, autora Dragoslava Nenadovića, za Panajotisa Bafiljasa piše da je bio predsednik Sindikata radnika elektroprivrede grčkog grada Lavrio i jedan od inicijatora i organizatora izuzetnih humanitarnih aktivnosti na prikupljanju humanitarne pomoći za Aleksinac u vreme NATO agresije i nakon prestanka ratnog stanja.
Zvanje počasnog građanina opštine Aleksinac gospodinu Panajotisu dodeljeno je 5. juna 2004. godinena sednici Skupštine opštine za organizovanje i pružanje u ratu i miru izuzetne pomoći našim građanima, posebno deci opštine Aleksinac, pre svega deci Doma „Hristina Markišić”, školi „Vladimir Đorđević” i Domu za lica ometena u razvoju u Kulini.
U telegramu saučešća koji je autor ove knjige Dragoslav Nenadović poslao porodici povodom smrti na slovivši ga „Odlaze najbolji”, nazvavši gospodina Panajotisa saradnikom, prijateljem i bratom, pored ostalog, stoji:
− Prestalo je da kuca veliko ljudsko srce jedinstvenog i neponovljivog našeg Panajotisa Bafiljasa. Bio je divan čovek, skroman, veran idealima slobode i pravde.Odan i pouzdan, bio je stub, graditelj i svetionik stvorenog pravog i iskrenog prijateljstva građana Lavrija i Aleksinca.
U objavama na društvenim mrežama ističe se da je gospodin Panajotis u vreme NATO agresije bio jedan od organizatora humanitarne pomoći za Aleksinac i da je konvoj koji je predvodio iz Grčke preko Bugarske do Srbije, doživeo bombardovanje u samom centru Aleksinca, gde je tada bio sa novostečenim prijateljima iz našeg grada. Od tog dana započelo je prijateljstvo koje će i danas, nakon njegove smrti, pamtiti svi koji su ga poznavali.
Aleksinac i Lavrio su pobratimske opštine koje i danas sarađuju a pre dve godine su obeležile 10 godina od bratimljenja. Prošlog leta bilo je nekoliko uzajamnih poseta između mladih sportista i kulturnih stvaralaca. Tada je kazano da će u narednom periodu ta saradnja biti obimnija. Međutim, jedan broj ljudi koji su te 1999. godine započeli tu saradnju, nažalost, nisu više među nama i možda je pravi trenutak da ta njihova vizija i humanost dobiju neko trajno obeležje.