Komemorativnim skupom i polaganjem venaca cveća kod spomen obeležja na Bukovoj poljani, tromeđi opština Aleksinac, Sokobanja i Ražanj, juče je obeležena 77. godišnjica od bitke na planini Bukovik.
Ovom skupu prisustvovale su delegacije Republičkog odbora SUBNOR-a, opštinskih odbora ove organizacije u Aleksincu, Sokobanji, Boljevcu i Negotinu. Cveće su položili i predstavnici Gradskog odbora SUBNOR-a Zajčar i Udruženje rezervnih vojnih starešina Sokobanja.
Prisutnima su se obratili Željko Zirojević, potpredsednik Republičkog odbora SUBNOR-a i dr Slavoljub Jovanović, predsednik Opštinskog odbora SUBNOR-a u Sokobanji.
Za zvaničnu istoriju i one koji neguju tekovine Narodno oslobodilačke borbe u Drugom svetskom ratu u toj bici pobedili su partizani, odnosno borci 14. brigade, 23. divizije NOVJ, nad mnogo jačim četničkim snagama.
Četrnaesta srpska udarna brigada formirana je naredbom Glavnog štaba NOV i PO za Srbiju 14. juna 1944. u selu Ribaru. Od formiranja pa do kraja rata, ova brigada borila se, zajedno sa Sedmom i Devetom, u sastavu 23. srpske divizije.
Jedan broj istoričara i pristalica četničkog pokreta ima drugačije tumačenje ove bitke i njen završetak.
“Za zvaničnu istoriju i one koji neguju tekovine Narodno oslobodilačke borbe u Drugom svetskom ratu u toj bici pobedili su partizani, odnosno borci 14. brigade, 23. divizije NOVJ, nad mnogo jačim četničkim snagama.”
Za zvaničnu istoriju partizani su bili nepobedivi heroji, što se da videti iz zapisnika koje su sami pisali.
A za nezvaničnu istoriju, u ovom slučaju istinsku istoriju koja se i dogodila, partizani su bili razbijeni od strane četnika na tom Bukoviku i oterani u smeru Sokobanje. A kako i ne bi, kad su prvo poslali seljane i decu da poginu u prvom naletu, a onda bili izbombardovani avionskim topovima koje su četnici imali ušančene na vrhu Bukovika. Razbežali su se kud-koji, a ponajviše prema sokobanjskoj kotlini. Na kraju su partizani Bukovik zaobišli, jer da ga osvoje nisu mogli, a četnici se povukli prema Ražnju i niz Moravu. Sutradan su isti ti preživeli seljani morali da pokopavaju na stotine izginulih u masovne grobnice i to pod nadzorom Nemaca, koji su tek sutradan došli na Bukovik samo da se raspitaju o ishodu. Što svakako ne bi mogli da su partizani bitku dobili i na taj način ostali na tom uporištu.
Sve je to isto zabeležno u arhivama, ali mi ćemo i dalje da učimo partizansku verziju rata gde su oni pobednici u svakoj izgubljenoj bici.